Misy dźwiękowe

Misy dźwiękowe wywodzą się z himalajskiej, przedbuddyjskiej, szamańskiej tradycji Bon Po, liczącej 18 tysięcy lat. Misy zwane potocznie tybetańskimi, są wytwarzane głównie w Bhutanie, Nepalu, Indiach oraz Tybecie. Niektóre ze źródeł wzmiankują o użyciu żelaza pochodzącego z meteorytów znajdowanych w Himalajach. Jakość dźwięku mis była również nie bez znaczenia, gdyż  były one rytualnie ofiarowane najwyższym bóstwom, ceniącym czystość i uniwersalność danych wibracji. Niektóre podania utrzymują, iż na terenie klasztorów istniał zakaz samego wspominania o misach, a Lamowie wykorzystywali je do podróży w inne wymiary. Legenda głosi, iż misy dostarczają zbyt wielkiej mocy by wiedza ta mogła być powszechnie dostępna.

Misy dźwiękowe są wykorzystywane przez terapeutów, nauczycieli jogi, muzyków i wszystkich tych, którzy pragną przemienić swoje życie doświadczając subtelnego, a zarazem majestatycznego porządku Wszechświata wraz ze wszystkimi jego prawami. Wibrująca misa ułożona na klatce piersiowej lub powłokach brzusznych dostarcza bardzo silnych doznań również na poziomie ciała fizycznego. Woda w naszym organizmie, jako doskonały przewodnik drgań, dostarcza tą subtelną energię do każdej komórki wpływając na syntezę DNA. Efekt ten znany jest też medycynie uniwersyteckiej w odniesieniu do ultradźwięków stosowanych w fizykoterapii.